rust en hectiek

Inge, om maar met jou vraag te beginnen, de lamme takkies zijn niet te lam om te schrijven maar het lamme Indonesische internet zorgt soms voor frustratie. Gisteren had ik een heel verslag gemaakt maar helaas.....ik kreeg het niet verzonden. Dit is niet de eerste keer, soms zit ik een half uur te typen en wordt dan zonder pardon uit internet gegooid. Tussentijds opslaan is in dit programma niet mogelijk.
maar goed, maandag weer een lekker lui dagje, heerlijk gegeten (rendang uit de befaamde keuken van Purni) en een happy houre aan het strand.
Na al dat geluier dinsdag maar weer eens een dagje op pad.
Amin is onze chauffeur. We kennen hem nog van 2 jaar geleden. We hebben hem toen het woord "flappentapper" geleerd en dat was hij nog niet vergeten. Op het programma staat centraal Lombok maar eerst rijden we een stuk langs de kust. Onmiddellijk valt op dat Sengigi snel uitbreid. Het toerisme trekt aan, er worden veel hotels en lodges gebouwd.
Als we uit de drukte van Mataram zijn wordt de omgeving groen, veel rijst en tabaksplantages.
We bezoeken ook een traditionele markt. Voor het plein is het een drukte van belang, afgeladen bemobusjes, brommers en paard en wagentjes moeten de mensen terug naar huis brengen. De markt was leuk, je kunt er ongekoeld vlees (en dan ook alles wat er maar in een dier kan zitten) kopen maar ook losse tabak, groenten, fruit en kleding.
Onderweg stoppen we ook bij een dakpannenfabriek, nog veel handwerk wat voornamelijk door vrouwen wordt gedaan.
We gebruiken de lunch in een koloniaal Nederlands restaurant, maken een wandeling door de rijstvelden en beginnen aan de terugreis. Door een ongeval op een druk kruispunt besluit Armin te keren en achter een busje aan, een andere weg te nemen. Dat was voor ons een goede gok. We kwamen door een prachtig gebied. Overal langs de weg waren kinderen aan het spelen in de net ondergelopen rijstvelden en irrigatiebeekjes. In de dorpjes stonden de mensen met open mond te kijken naar de karavaan, aangevoerd door het busje, gevolgd door een auto met blanken en daarna nog een sliert van auto's. Het is volgens mij nog nooit zo druk geweest in deze omgeving.
Na een half uurtje kwamen we weer op de doorgaande route en stuitten we al snel op de volgende chaos.
Op een groot sportveld was net een competitie voor scholen afgelopen. Scholen vanuit heel Lombok presenteerden daar hun leerlingen, allemaal in prachtige tenues gekleed en met veel muziek. Wat een chaos, brommers, kleine busjes, vrachtwagens, koetsjes, taxi's auto's en voetgangers, alles door elkaar en slechts één politieman om het verkeer te regelen.
Het was niet leuk voor Amin, hij moest veel moeite doen om zijn auto ongeschonde door deze menigte te krijgen terwijl wij achterin zaten te genieten en zwaaien als een paar wereld beroemde mensen.
Het is heerlijk om na zo'n hectische dag "thuis te komen" bij Campi Sorga